Naaiklus 3: tentzak van een paraplu

Paraplustof is handig, zelfs superhandig. Dus een achtergelaten stukgewaaide paraplu neem ik mee. De stof haal ik van het frame af, wat de eerste keer een beetje prutsen is maar als je eenmaal weet dat de middenknop er afgedraaid kan worden en de stof met kleine touwtjes vastzit aan het frame, is dat bij de tweede een fluitje zo simpel. Het frame gooi ik weg, de stof bewaar ik.

Paraplustof is waterdicht, lichtgewicht, kreukt niet en kan wel tegen een UV straaltje. Wat maak ik van paraplustof?

• Winkeltasjes, die je ook voor een euro kunt kopen, dus dit is niet echt prioriteit.
• Kampeerzakjes. Bijvoorbeeld voor bestek, gasbrander, en andere kleine losse dingen. In plaats van plastic zakjes dus. Dat soort zakjes kun je voor veel te veel geld ook bij de Bever kopen.
• Kampeertoilettas.
• Tentzak, haringzakje, tentstokkenzak, slaapmatzak, slaapzakzak. Die scheuren nog wel eens uit, en vervangers kun je kopen uiteraard, maar zelf maken is echt supersimpel als je de oude zak uit elkaar haalt voor de maat en touwtjes en haakjes en zo hergebruikt. Desnoods naai je het logo er weer op als je daar trots op bent.

Dat past niet allemaal uit een plu uiteraard, maar geloof me, als je een beetje oplet tijdens een stadswandelingetje na een leuke herfstbui met bijgeleverde storm, haal je zo drie paraplus van de straat.

Ik had nog een halve paraplu liggen, en ik had een tent zonder zak. Dat werd dus mijn naaiklus voor vandaag. Om de maat goed te krijgen, rol ik de tent uit. Die blijkt dus heel handig rond zijn eigen zakje gerold te zitten. Nou dat was een snelle naaiklus, klaar voor die begonnen is. Zucht, zou dit huishouden nog eens georganiseerd worden?

Maar goed, dan maar voor Zoon2 een boodschappenzakje  (van de eerste helft had ik al eerder een tas gemaakt), plus een allesdingenzakje. Tenslotte nog een haringzakje uit de overgebleven driehoekjes en op is de plu.
.

Naaiklus 2: Een jurk wordt een shirt

Laatst kocht ik een jurk bij de Hema. Een miskoop, en eigenlijk wist ik dat al toen ik hem kocht. De kleur staat me totaal niet, het model wel een beetje maar samen met de kleur wordt ik er twintig jaar ouder in. En dat is niet de bedoeling.

• Ik kan hem weggooien.
• Ik kan hem vermaken. Maar zo super is de jurk nou ook weer niet, ik heb geen zin er veel tijd aan te besteden.
• Ik kan de bovenkant eraf knippen en van de onderkant een prima rok maken. Dat is echt het beste idee ware het niet dat ik nooit rokken draag. En wel omdat mijn taille niet het smalste deel is van mijn lichaam, dat zit daarboven en daaronder. Waarom dit wel het beste idee is? Omdat ik dan een shirt op de rok zou kunnen dragen van een kleur die me wel staat en dan is toch de combi oké.
• Ik kan de onderkant eraf knippen en van de bovenkant een shirt voor over een broek maken. Dat is ook een goed idee, want shirts uit een winkel zijn voor mij te kort.

Oké, strak plan. Eerst nog even een foto, kan die nog slechter? Ik zet de schaar in de jurk en knip de onderkant eraf. Dat lijkt al ergens op.

Maar nu de kleur.

• Ik kan het shirt verven.
• Ik kan met donkerrode stof een soort kraag naaien en die erop naaien. Lastig om dat netjes te krijgen, maar het moet kunnen.
• Ik kan de hals wijder maken zodat er een donkerrood t-shirt onder kan. Van het afgeknipte stuk kan ik een beleg maken, dus dit is een half uurtje werk.

Kleren verven vind ik leuk. Het wordt nooit de kleur die op het pakje staat, maar het wordt altijd bijzonder en nieuw en anders dan ieder ander heeft. Maar het is nu zondag en de verfwinkel is dicht. De stoffenwinkel ook, dus ik ga voor optie drie.

Op de eerste foto het resultaat.

Hengsels van telefoondraad

Terwijl ik vorige week mijn huis sopte, deed Zoon3 ook wat hoor. Hij sloopte draden uit ons Huis. En dat behoeft uitleg.

Vroeger he, toen alles beter was, liepen er nuttige draden door dit huis.

• telefoondraden met op elke verdieping een telefoon. Dat was handig. Die telefoons zijn er allang niet meer, want iedereen hier heeft nu een mobieltje, en een vaste lijn heb zelfs ik niet meer. Maar de draden lopen er nog. Voor het geval dat he, maar dat geval komt nooit meer terug.
• de draad van de voordeurbel voor Huisgenoot op zolder. Al een jaar of tig geleden hield die deurbel ermee op omdat de batterij op was en niemand een nieuwe batterij kocht. Als iemand bij de voordeur staat, belt hij Huisgenoot op.
• ons  Wifi-systeem is de risee van de kennissenkring. Omdat vrijwel alle binnenmuren hier spouwmuren zijn, werkt wifi van geen kanten, tenzij je de router midden in het huis zet, dus op de gang van de eerste verdieping. Er loopt dus een dikke blauwe kabel van het modem naar boven, en van de router twee kabels voor de versterkers diverse kanten op. Drie dikke kabels, die we nooit hebben weggewerkt dus als blauwe lianen door het trappenhuis groeien. Je snapt dat ik dit nooit heb gesnapt, maar volgens Zoon3 is dit echt de enige oplossing.

En nu is dit alles weg. En hebben we nog steeds wifi, hoewel niet meer in de eetkamer, mijn slaapkamer, noch in de tuin. Maar goed, ook geen blauwe lianen meer.

Maar zoals altijd bij Zoons, het opruimen van de zooi is mijn werk. Van twee telefoonkabels heb ik handvatten voor mijn oude rieten boodschappenmand geprutst. toch nog een half uurtje werk, maar het is supermooi geworden.

 

Warme maaltijd: bramentaart

En toen was het ineens bramentijd….

Ik heb bramen tegen de tuinmuur, echte prikbramen om te voorkomen dat mensen makkelijk binnen komen. En die geven elk jaar superveel bramen. Gisteren zaten er al een paar zwarte aan, maar die waren niet lekker. Vandaag begint de overvloed.

Dit is een goed bramenjaar, als het weer zo blijft kan ik wel 50 potten jam maken. Maar wat moet ik met 50 potten jam en waar haal ik 50 potten vandaan?

Ik besluit dat bramen onderdeel worden van de warme maaltijd. Als cranberrysausvervanger bij vegetarische vleesvervangers of als appelmoesvervanger. Om het begin van de bramentijd volop te vieren heb ik vandaag als warme maaltijd een bramen-cheesecake gemaakt.

Als bodem verkruimelde ik speculaasjes en vermengde de kruimels met roomboter. Daarop smeerde ik een laag opgeklopte slagroom gemengd met witte kaas. En daarop 400 gram bramen, die ik had fijngeprakt en ook nog even had gekookt. Ik weet niet waarom, het voelde wel goed.

Zit hier alles in van de schijf van vijf? Koolhydraten check, eiwit check, vet check, groente en fruit check, water check.

Wij genieten. Pluk jij bramen?

 

Een nachtje kamperen, superidee

Dinsdagmorgen besloot ik een nachtje te gaan kamperen, op de allerdichtstbijzijnde camping, die gelukkig ook nog een van de mooiste campings is in t land: Quadenoord, natuurcamping in het Renkums Beekdal. Ik wou mijn tent weer eens opzetten, mijn matje opblazen, koffie maken op een gasje en lekker zitten op mijn campingstoeltje mijmeren. Ik keek vooral uit naar het wakker worden de volgende morgen, in mijn tentje in het bos, met alleen vogelgetsjilp om me heen.

Even later zei R dat hij wel mee wilde. Hij heeft geen kampeeruitrusting, maar ik heb nog steeds alles in veelvoud. Hoogstens was zijn set niet zo super als die van mij: een oude tent, een oud stoeltje, een veel te grote slaapmat en in plaats van een slaapzak gewoon het dekbed van zijn bed.

Wij op weg. Helaas kreeg ik al na ruim twee kilometer een lekke band. Ik heb er nog een tijdje op doorgeploegd, maar oppompen haalde al snel niets meer uit. De laatst kilometers hebben we gelopen. Gelukkig waren we niet ergens onderweg in Zweden honderd kilometer van het volgende dorp. 

Goed, we hebben het heerlijk gehad. Jammer dat ik de hele terugweg heb moeten lopen, met de fiets aan t handje, en minstens de helft van die tocht was gewoon zandploegen, heuveltje op en af. Maar afgezien daarvan, ik kan het iedereen aanraden, een nachtje kamperen, op een camping 10 kilometer verderop. Het gaat niet om de afstand, maar om de rust, het buitenzijn, al die dingetjes die je nog moet doen maar nu even niet. Ik heb nu echt een postvakantie gevoel. 

Is het een Egel of een Putje?

Nee, er ligt geen egel in de put. Gelukkig maar.

Toen mijn huis zo ongeveer gastenklaar was, begon ik aan de tuin. Ook nodig, want de gasten komen morgen op de fiets en geheid dat ze de fiets in de tuin willen zetten en dan komen ze dus achterom binnen. Bovendien: een extra rondje tuinhouden op zondagmiddag voelt als een vrije middag.

Eerder dit jaar had ik besloten om geen laurierkersbladeren en eikenbladeren meer in het compostvat te gooien. Op de plek waar vorig jaar het vat gestaan had, wil nu niets meer groeien. Zelfs klimop mijdt die plek, hoewel die inmiddels overtuigd is dat het daar toch een fijn plekje is. Maar mijn varens, anemonen en lelietjes van dalen zijn daar weggegaan en staan als een heksenkring rond die plek te wachten op betere tijden. Blijkbaar is mijn compost te zuur, en ik denk dat dat komt door het vele eikenblad en laurierkersblad.

Nog een reden om laurierkers drie keer niks te vinden.

Geen laurierkers meer op de composthoop, dus bij de laatste snoeibeurt van de heg van de buren had ik de takken naast het compostvat gegooid. Zucht, dat is uiteraard geen langetermijnsoplossing. Ik loop drie keer met laurierkerstakken en een zak bladeren naar de GFT-kliko in de straat. Maar als ik dan nog een bergje wil wegwerken, word ik onthaald op vervaarlijk gegil.

Dat is egel! Wow, zit die daar! Die egel laat zich dagelijks zien en horen, maar onder de laurierkerstakken heeft hij dus zijn knus huisje gebouwd. Hopelijk wordt dat een nestje, is dit een vrouwtjesegel, en heb ik straks jonge egeltjes.

Hoe klinkt een egel? Hij gilt dus als hij boos is. Bij gevaar maakt hij geen geluid, dan rolt hij zich op, wat bij een aanstormende auto geen effectieve verdediging is. Verder kan hij smakken en snuiven als hij geniet van eten, en sissen en snuiven bij opwinding. Maar die van mij klinkt als een leeggorgelend putje. In een van de slaapkamers klinkt de waterafvoer precies zo.

Nou, daar gaat mijn poging om de lauriertakken weg te werken en mijn tuin roddelwaardig te maken zodat de buren niet meer zo afkeurend over de muur, die sowieso veel te laag is, naar binnen kijken. Egel gaat voor, het is duidelijk zijn lustoord.

 

 

Schoonmaken, een spel met niveaus

Eergisteren belde iemand op of hij met een fietsmaat maandag bij mij kan logeren. Dat kan, ik heb twee kamers aangemeld bij Vrienden op de Fiets. Zoon zat naast me, zoon3 is dat, de enige die nog thuis woont, en ik vroeg hem of hij mee wou helpen. T is weer 40 euro he, en wie mijn vorige post heeft gelezen, snapt dat die welkom zijn. Zoon knikt.

Dit is de eerste keer dit jaar, want eerlijk gezegd heb ik het totnogtoe afgehouden. De kamers worden intensief gebruikt door Zoons en hun vrienden, die nachten lang bordspelen doen en hier altijd kunnen slapen.

Maar goed, ik vertel Zoons en vrienden dat de kamers maandag niet gebruikt kunnen worden. Geen bordspel, geen feestje, geen logeerpartij. Vaste huisvriend zegt dat hij dan wel een nachtje naar zijn ouders gaat. 

Goed, lang verhaal, zonder rechte lijnen. Ik besloot vrijdagavond mijn huishouden op orde te brengen. Was en afwas doen, papier, plastic, glas en restafval wegbrengen, opruimen, plantjes water. Gewoon een beetje bijwerken, zoals een normaal huishouden er elke dag uitziet. Ik zie  het huishouden als een spel waarbij je steeds een niveau verder kan. Vrijdagavond was niveau een klaar.

Vandaag was dus poetsdag niveau twee.  Zoon ruimt de speelkamer die nu weer gastenkamer wordt op. Ik doe de keuken, wc, douche,  badkamer, grote logeerkamer, gang, trappenhuis, eetkamer. Alle ruimtes waar de gasten komen maak ik schoon, behalve de kleine logeerkamer, die moet nog maar ik heb even geen zin meer. Als die ook klaar is, heb ik niveau twee gehaald!

Intussen moet ik ook steeds weer terug naar niveau een: we willen eten, dan staat er weer afwas, opruimen kun je ook de hele tijd opnieuw doen. Op allerlei verwachte en onverwachte plekken vind ik was, dus we draaien er nog eentje.

Terwijl ik dit in de tuin zit te typen, kijk ik om me heen en zie vijf peuken liggen en een aantal bierdoppen. Het terras vegen hoort ook bij niveau twee. En dan staat er weer afwas, en dan kan ik was opvouwen, en dan kan de wc wel weer eens, en poes verhaart maar door dus er moet nog eens gezogen worden. 

Maar toch, ik kom verder en verder en weet wel zeker dat ik morgen niveau drie haal. Niveau drie: koelkast, kelder, ramen, houtwerk, schoenen poetsen, de wat onzichtbaarder dingen die ook zo nodig zijn.

Ik lijk Zoon wel, die kan ook zo uitkijken naar het behalen van een volgend niveau in een spel.