Ik wil verhuizen.
Zo, dat staat op papier, nu kan ik niet meer terug.
Ik woon prima hoor, fijn huis, centrum van de stad, dichtbij koffie en lunch, markt en winkels, bioscoop en bibliotheek. Maar….
is het wel zo fijn?
Het is een oud huis, ik blijf opknappen en herstellen en heb daar steeds minder zin in. Vorig jaar hadden we een lekkage die me duizenden euros heeft gekost. Er moeten andere kozijnen in, in deze kunnen geen ramen met dubbel glas. Ik wil zonnepanelen. Maar het is een monument, dus ik moet aan 100 eisen voldoen. En dat zijn dure eisen.
Het is een groot huis. Een deel heb ik verhuurd, in een deel woont zoon3, in een deel woon ik. Dus eigenlijk woon ik zelf klein, maar ik heb wel de kosten en de zorgen voor het hele huis. En rommel in vele hoeken en gaten: schuur, kelder, vliering, twee kluskamers. Zucht.
Het is een koud huis, zeker beneden waar ik woon vanwege de ongeïsoleerde vloer met het prachtige parket. De glas-in-lood ruitjes. En natuurlijk kan ik daar wat aan doen, maar daar heb ik geen zin meer in. Vroeger wel, toen ons gezin nog compleet was.
Al maanden volg ik verlekkerd youtube kanalen over tiny houses (living big in a tiny house), over minimaliseren (minimal mom), over het opknappen van kleine oude stadsappartementen (never too small). Klein, comfortabel, in de stad: het lijkt me geweldig. Dat wil ik ook, denk ik dan, en ga wat anders doen. Want het is een grote stap. Maar nu gaat het echt gebeuren. Ik doek dit huis op en ga klein maar fijn wonen in een appartement. Met een A energielabel en een VVE die gezamenlijk zorgt voor riolering en dak.
Behalve dingen zoals makelaar en bank, moet er nog wat geregeld worden: mijn spullen moeten gehalveerd. Want dat maakt verhuizen veel gemakkelijker. Boeken, kleren en keukenspul zijn geen probleem, want die zet je zo over in de andere kasten. Maar dan begint het: klusspullen, keukenspullen, kerstspullen, kampeerspullen: het vinden van handige plekken voor spullen die minder vaak gebruikt worden kost jaren. En dan nog de echte zooi die misschien ook wel weg kan. Uitzoeken van zooi moet je niet na de verhuizing doen, maar ervoor. Zodra ik verhuisd ben, wil ik positief verder met mijn leven en niet gehinderd worden door 100 dozen die nog uitgezocht moeten worden. Eigenlijk weet ik nu al dat een eventuele volgende verhuizing eenvoudiger zal zijn dan deze waarin ik overstap van een groot huis naar een appartement.
Dus: ik heb gisteravond een stapel oude woordenboeken weggegooid. Gewoon in de papierbak.
Opruimen is zo heerlijk. En je zoon dan ?? Heeft ie dan ook een andere woning al.
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, dat is absoluut een punt. Hij is op zoek.
LikeGeliked door 1 persoon
Succes daar mee dan…. zal nog niet meevallen tenminste als ik het hier in deze omgeving zie wel.
LikeGeliked door 1 persoon
My Goodness! Dat is een hele onderneming. Elke reis van 1000 mijl begint met een eerste stap: de beslissing. Ik weet dat je van aanpakken houdt, de komende tijd komen je Minimalistische ervaring goed te pas. Het gaat je lukken!
LikeGeliked door 1 persoon
Naast het inperken van de spullen moet je de huurders en zoon 3 ook nog het uit zetten. Maar gezien de staat van het huis en jouw gevoelens daarbij lijkt me het een goed idee om naar een appartement uit te zien. Verkoop van een pand met monumentale status wil nog wel eens wat moeilijker gaan.
LikeLike
Regel 1. het huis uit zetten.
LikeLike
Ja eens. Genoeg beren op de weg. Maar in plaats van diep te zuchten, de beren te ontwijken en lekker wat anders te gaan doen, ga ik er nu tegenaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Goed idee
LikeLike
Nou. Ik geef je helemaal gelijk
In een appartement zonder al die ballast
En warm en niet meer zoveel klussen
Go girl
LikeGeliked door 2 people
ballast, ja dat is het goede woord.
LikeGeliked door 1 persoon