In december heb ik niet alleen dit blog weer opgestart, maar ook een oude hobby teruggevonden: breien!

Kan dat er nog wel bij in mijn drukke schema? Jazeker, want breien werkt erg goed tijdens bankhangen in plaats van youtubefilmpjes kijken. Veel beter zelfs: youtubefilmpjes kijken is nog altijd iets met een schermpje en na de eerste twee nuttige zijn de volgende tien puur tijdverlies. In die tijd brei ik nu aan een trui en dat voelt heel nuttig – weg schuldgevoel.

Daar zijn trouwens ook talloze youtubefilmpjes over van bevlogen breisters.

En zoals het echt mij betaamt, ben ik meteen aan drie werkstukken tegelijk begonnen. Eentje met nieuwe wol, eentje met oude wol uit mijn wolmand die twee jaar niet open was geweest en een paar sokken.

Waarom drie? Dat gaat vanzelf, voorheen had ik ook altijd drie werkstukken op de pennen staan. Eentje in de startfase als het nog nieuw en dus leuk is. Eentje in de middenfase, de fase van het doorploeteren. Eentje in de eindfase, en die is weer leuk.

Mijn eerste werkstuk na twee jaar breipauze is af: een trui van nieuwe wol, grijze mohair 100% wol, naalden 7. De middenfase was dus bijzonder kort. Maar ik had wel een probleempje, en dat werd een puzzel.

Links de trui toen hij af was. De neklijn is nog niet goed. Ik wil namelijk geen col, want dat is vervelend bij vioolspelen. Dus ik had iets bedacht als: ik brei de col heen en weer, en daarna verzin ik een sluiting die open gaat als ik viool speel en dicht als ik dat niet doe. Maar die sluiting, hoe dan? Geen rits, geen gesp, geen haak en oog – allemaal vervelend onder een viool, houtje-touwtje?

voor
na
na

Rechts wat ik in elkaar heb geprutst. Ik heb de steken langs de twee randen van de col opgenomen met dikke sokkenwol en zeven toeren tricot gebreid met de averechte kant naar buiten. Dat krult dan vanzelf om. Ik heb afgekant met een haaknaald want dan kon ik gemakkelijk de opzetsteken meenemen. Tenslotte heb ik het bovenste deel bij de hals aan elkaar genaaid – maar misschien maak ik daar toch nog een keer een sluiting van. In elk geval: hiermee kan ik vioolspelen.

Ooh die pannenkoeken van het deeg van cake-in-a-cup uit een oud kerstpakket waren vreselijk vies. Maar de techina die ik gemaakt had van de tahin – tahin mengen met water, knoflook en citroen – was daarentegen superlekker en inspireerde me tot een heerlijk gerecht met gebakken aubergine, paprika, tomaat en ui met kikkererwten en rijst. Yammie yammie. Nog lekkerder zou het zijn geweest met pannekoek waarmee ik de saus had willen oplepelen.