Hoe ga je om met ergernis?
Ergeren aan je eigen ergernis
Ik ben een nogal humorloos mens blijkbaar. Ik kan ergens helemaal in op gaan, wil dat ook graag uitdragen aan anderen, ga in mijn enthousiasme nogal te ver, en merk dan niet dat anderen het moment wat minder serieus nemen. Dan irriteer ik me mateloos, stress me kapot, en erger me vooral aan mijn eigen irritatie.
Dat komt dus nogal eens voor.
Ergeren aan deelnemers die niet serieus zijn
Bijvoorbeeld tijdens een vergadering die ik voorzit, waar mensen tussendoor grapjes maken, met elkaar dollen, terwijl ik met mijn hersens in het onderwerp zit en mezelf daar niet zo uit los kan maken.
Of tijdens een repetitie die ik leid, zoals gisteravond. Waar dus precies hetzelfde gebeurt: mensen hebben een leuke avond tijdens het repeteren, dollen, ik als enige niet, ik erger me dan aan het gebrek aan serieusheid maar eigenlijk erger ik me vooral aan mezelf. En toch zit ik dan zo vast in mijn eigen hersens, daar kom ik niet zomaar even uit.
Of tijdens een goed gesprek, waar een gesprekspartner zo uit het onderwerp kan stappen om een binnengekomen appje te beantwoorden.
Herkenbaar? En zo ja, wat doe je dan?
Tip als je je ergert aan jezelf
Het is zo gemakkelijk gezegd: erger je niet, met humor kom je verder. Maar wat als je vastzit in je eigen hoofd? Hier de beste tip:
stop, neem een korte pauze, haal even thee, en kom uit je flow
Ik merk dat ik me vaak aanpas aan de persoon met wie ik praat en dat het erg van mijn bui afhangt. Ik kan ook helemaal opgaan in iets maar pak dingen graag aan met humor.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben iemand die giechelt, maar net zo goed serieus kan zijn. Hangt van de dag af. Geloof ook niet in perfecte mensen, maar dat iedereen iets toevoegt ongeacht het karakter. Als jij serieus bent van nature, so be it. Mijn motto is leef en laat leven 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Je merkt gelukkig je eigen ergernis/gedachten. Kun je er om glimlachen, als ze langskomen? Want nu erger je ook nog eens aan jezelf.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja daar erger ik me nog het meest aan, aan mezelf. Eigenlijk niet aan de anderen, maar aan het feit dat ik me niet uit die serieuze zaak kan losmaken.
LikeLike
Hé, ik heb zo’n man die zich heftig kan verdiepen in bv politiek. Hij kan er zich enorm druk over maken en dat haakt andere mensen af. Tja, doordrammen heeft geen zin, helaas. Bij vergaderingen is het af en toe bijsturen (dat net wat er in de notulen moet staan is een goed truckje). En repetities, iemand moet inderdaad de touwtjes in handen houden.
LikeGeliked door 1 persoon
Zelfde issues hier! Wat mij helpt is loslaten en accepteren dat er mensen zijn die anders zijn en die humor nodig hebben. Juist om hun aandacht erbij te houden en wakker te blijven.
Als het onvermijdelijk is, kun je er net zo goed van genieten en meelachen.
LikeGeliked door 1 persoon
Knap dat je dat kunt, ik zit vaak zo diep in het onderwerp/ muziek of wat dan ook, daar kan ik me maar met moeite uit losmaken.
LikeLike
Ervaring hewft geleerd dat ergeren en zelfs boos worden averechts werkt. In een leidende functie heb je ook te maken met een “like” factor van de meerderheid en die krijg je niet door geirriteerd en boos te doen en men hun lolletje niet te gunnen.
Het is dus niet alleen fijner voor jezelf maar ook effectief 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
ja klopt, absoluut helemaal waar. Dat besef ik heel goed, en daarom wil ik er aan werken.
LikeLike
Ik vind het knap! Niet iedereen erkent voor zichzelf dat iedereen altijd verbeterpuntjes heeft.
LikeGeliked door 1 persoon
Al jullie reacties helpen me duidelijk te krijgen wat nou eigenlijk mijn probleem is. Dank je wel voor het meedenken!
LikeLike
In een vergadering vraag ik wel eens hoe ik het beste iets kan notuleren…bewust dom blondje zeg maar, soms helpt dat om de aandacht weer terug p het onderwerp te krijgen. Als het echt een vergadering vol giebelen en beppen is, doe ik wat van mijn eigen administratie(heb ik meestal mee bij vergaderingen) Zo vul ik mijn tijd dan toch op een manier die beter bij me past, nuttig, en heb dan geen tijd om me aan anderen te storen.
Ik ben zo iemand die te serieus is aangelegd(ik neem veel te veel letterlijk, vanuit autisme). Ik weet dat dat bij mij ligt, ik ontwijk daarom nog wel eens activiteiten om me zo minder te ergeren. Op fietstochtjes naar huis rijd ik regelmatig om, om zo tijd te nemen en bij te komen.
LikeGeliked door 2 people
Wat is het leven toch moeilijk. Je doet gewoon wat je moet doen en toch is dat niet goed, je moet meegiebelen en beppen. Toch raar dat het dan aan jou zou liggen, zij giebelen en jij doet gewoon wat je moet doen en waarvoor je bij elkaar gekomen bent.
LikeLike
Heel herkenbaar. Ik heb dat ook. De “wereld/de mensen en iedereen eigenlijk” moet het spel wel spelen volgens mijn regels. Helaas het is nu eenmaal niet: “de world according to Joanne”. Ik heb geen advies, ik mediteer en heb daar baat bij….
LikeGeliked door 2 people
Mooi gezegd, de mensen om me heen moeten het spel spelen volgens mijn regels. Ja zo is het. Fout he,
LikeLike
Ik denk dat het gewoon menselijk is, denk je niet? 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dus iedereen overkomt dit wel eens? het hangt misschien af van hoezeer je je ergens bij betrokken voelt. toen ik nog geen concertmeester was, had ik hier geen last van en babbelde ik ook tussendoor. Nu ik mezelf verantwoordelijk voel voor de kwaliteit van de strijkers, merk ik hoe vervelend dat is.
LikeLike
Een vergadering is wellicht iets anders, maar zou het voor een repetitie helpen als je er vooraf heen gaat met de instelling dat het vooral leuk moet zijn en dat anderen ook met die bedoeling komen? Dat neemt volgens mij niet weg dat je ook serieus kunt werken tijdens zo’n repetitie. Kinderen leren ook het meest al spelend 😉
LikeGeliked door 1 persoon
bedankt voor je reactie. en ja, zo moet het zijn. ik wil dan zo graag iets bereiken, juist nu ik concertmeester ben en ik de druk van de kwaliteit van de strijkersgroep op me voel. Dan hoor ik ergens een lang aangehouden noot en denk dan direct ‘hee die moest kort’, en zo de hele avond door. Voor mij is het verschil met een vergadering dus niet zo groot. Maar dat zou het wel moeten zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Begrijp ik ook wel hoor, net zoals ik onze dirigente begrijp als ze voor de repetitie al vraagt om niet te staan babbelen tussendoor, maar toch maak ik me daar zelf wel eens schuldig aan … Voor mij is zo’n repetitie toch in de eerste plaats leuk, zowat de enige buitenshuise ontspanning die ik mezelf als alleenstaande moeder permitteer. Maar dat wil helemaal niet zeggen dat ik er niet aan wil werken voor een zo goed mogelijk resultaat.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja toen ik nog geen concertmeester was, babbelde ik graag mee.
LikeLike