De vakantie is nu echt voorbij, het politieke werk is ook weer begonnen. Morgen fractievergadering, maandag raadsvergadering. Ik lees stukken door en moet gewoon weer wennen aan de taal. Ik maak een motie, en dat wat ik in december in vijf minuten zou opschrijven, lukt me niet. Ik moet er echt weer inkomen en loop vast in een zin (van mezelf dus) die zou kunnen winnen in de wedstrijd voor langste en vaagste formulering.
Goed, wat wil ik dit jaar bereiken? Ik wil dat alle Wageningers, en het liefst alle Nederlanders maar dat gaat mijn invloedssfeer te buiten, straks in december zeggen dat de overdracht van de zorg naar de gemeentes een goede zaak is, dat dat goed heeft uitgepakt. Dat het goed op maat is, aangepast aan de individuele omstandigheden, dat iedereen de zorg heeft die hij en zij nodig heeft en ook nog betaalbaar. Dat iedereen tevreden is.
En dat het systeem dan ook nog goedkoper, met minder bureaucratie en duurzaam is. Dat werkers zich weer gelukkig voelen in hun baan. Dat het dus een systeem oplevert dat werkt voor de klant en voor de zorgverleners en duurzaam is. Want een systeem waarvan de kosten gierend uit de hand lopen, is op den duur niet houdbaar. Mijn kinderen willen straks ook nog fijn ouder kunnen worden, ikzelf ook. Met iemand die me helpt mijn steunkousen aan te trekken zonder dat me dat mijn hele AOW kost.
Enkele dagen geleden stond in de Volkskrant een artikel over de gedecentraliseerde jeugdzorg in Denemarken, hoe dat aanvankelijk goed uitpakte maar tenslotte uitdraaide op teveel regels. Dat zorgverleners toch weer driekwart van hun werktijd bezig zijn met het invullen van formulieren. Driekwart!
Er ligt ook nog het stuk ‘beleidsregels kamergewijze verhuur’ en de ‘motie parkeerplan’ en mijn eigen ‘ amendement maatschappelijke functie middendeel Kortenoord’ en de ‘motie schuldhulpverlening’. Ik moet mijn ‘amendement over het bevorderen van draagvlak en participatie door Wageningers bij het klimaatbeleid’ nog smarter maken.
Even een blokje om.
Mijn zorg bij de Zorg: onvoldoende toezicht van hogerhand en de (gevolgen van de verschillen tussen de) verschillende (buur-)gemeenten. Concreet: als een gemeente niet genoeg doet voor haar burgers, wie grijpt dan in? En als ik in Leiden geen hulp krijg om mijn kousen aan te trekken, kan ik dan naar Amsterdam verhuizen waar ik die hulp wel krijg? Dat zou ongewenste verhuisbewegingen kunnen veroorzaken en een onberekenbare druk op de budgetten van de gemeenten die het wel goed menen met hun burgers.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja daar kaart je een wezenlijk punt aan. Uiteindelijk woont dan iedereen die hulp wil bij het aantrekken van steunkousen in Amsterdam. Maa goed, er is wel meer gedecentraliseerd, gemeentes maken hun eigen beleid, de bevolking van een gemeente kiest haar eigen gemeenteraad. Verschillen horen erbij, maar wel moet er een minimum zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Minder duur, minder bureaucratie en meer duurzaamheid is mooi doel om naartoe te werken. Komt helemaal goed! In no time zit je er weer in;)
Veel succes!
LikeGeliked door 1 persoon
dank je wel, komt zeker goed.
LikeLike
Succes!
LikeGeliked door 1 persoon
dank je wel! en ik zal ook verder gaan met de AOWers die voor elkaar koken.
LikeLike
Dankjewel!
LikeLike
Ik las onlangs in de krant dat juist in Wageningen de uitvoering van de zorgplannen ambitieus en met een mooie filosofie daarachter, worden opgepakt. Daarom denk ik dat je in jullie gemeente aan het einde van 2015 zult zien dat jullie op de goede weg zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt, het wordt hier zorgvuldig opgepakt. Maar dat is geen reden om zelfgenoegzaam achterover te leunen. Ook hier zullen er overgangsproblemen zijn. Ik wil niet iemand een jaar laten wachten op de oplossing van zijn individuele probleem vanuit het idee dat we eerst nog gaan evalueren.
LikeLike