Hoe bewuster ik word, des te meer mogelijkheden tot minderen zie ik. Dit huis is een gigantische voorraadkast van zo ongeveer alles wat ik nodig heb!

Knutselspul: Ik heb genoeg papier en frutsels om tot in het oneindige kerstkaarten te maken. Bovendien wordt die voorraad nooit kleiner alleen groter. tenslotte kun je overal wel kerstkaarten van maken: aluminium koffiezakken, oude CD’s, mooi gekleurde enveloppen, cadeaupapier, tijdschriften: het komt gratis en in grote hoeveelheden mijn huis in. Ooh wat vond ik knutselen met Zoons vroeger toch leuk, altijd en altijd waren we bezig.

Ik heb genoeg breigaren voor vele truien en sokken. Alleen, zoveel gebreide truien heb ik niet nodig: het is toch overal te warm om dikke truien te dragen. En truien van goedkope acryl wil ik echt niet meer: weg met de acryl.

Ik heb genoeg stof om een hele garderobe van te maken. Niet dat ik dat nodig heb, maar het zou kunnen. Ik heb voor de rest van mijn leven knopen, ritsen, bandjes, gespen.

Ik heb genoeg verf om mijn hele huis in vele kleuren te verven en sauzen. Meestal meng ik twee emmertjes en voeg wat wit toe en zo ontstaat er een een mooie gedekte kleur. Maar dan nog: er staat ook betonverf, buitenbeits in rood en wit, schoolbordverf, blanke lak, trapverf en nog veel meer dat jullie niet interesseert en mij eigenlijk ook niet.

Ik heb genoeg kantoorpapier voor de rest van mijn leven: schriften, notitieblokjes, memobloks, printpapier, opschrijfboekjes. Alleen word ik er niet blij van.

Wat te doen met al die voorraden die wel handig zijn maar ook mijn huis verstoppen?

De oplossing: ik heb alles naar de Kringloop gebracht waar iemand anders nog blij mee kan zijn. Alles wat ze kunnen doorverkopen, en dat geldt dus niet voor halflege bussen verf of lapjes vilt met een stukje eruit. Maar wel voor ritsen en knopen en nieuwe schriften. Als ik nu een rits nodig heb, kijk ik niet in mijn eigen zakje ritsen, maar loop even naar de kringloop. Toegegeven dat het handig is dat die maar twee straten verderop zit. Bij de Kringloop zie ik mijn eigen ritsen weer terug tussen tientallen andere. Voor een kwartje zoek ik de rits uit die het best past bij de broek die ik aan het maken ben. En dat is extra handig, want voorheen gebruikte ik dan een rits die niet helemaal goed was maar ja die had ik nou eenmaal.

Alleen knopen kan ik niet wegdoen. Sommige knopen zoals de bakelieten mantelknopen van mijn oma zijn mooi genoeg om uitgestald te worden in een letterkast, maar die heb ik natuurlijk niet.