Vandaag is Moeder jarig. Afgelopen weekend ben ik er geweest, zondag hadden we familiedag. 19 Mensen bij elkaar. Het was gezellig maar het was ook een dag vol onuitgesproken communicatie.
Moeder heeft een heerlijke dag met veel bezoek, mooi weer, taart en gesprekjes. Ze krijgt een fotoboek waarvoor ieder van ons foto’s van onze mobieltjes heeft uitgezocht. De hele familie bij elkaar in een boek, ook Zoon1 uit Berlijn (Hoe kan B er nou ook in staan, was hij er ook bij toen jullie deze foto’s maakten?)
Vijf achterkleinkinderen (de oudste van hen zal zo’n tien jaar zijn) lopen de dichtgegroeide paadjes af in de tuin, sjoelen, rammen op de piano’s en spelen met water.
Zes kleinkinderen, tussen de 20 en 40 jaar, denken nostalgisch terug aan vroeger toen hun Oma nog sterk was. Oma die kleinkinderen naar vakantiekampen bracht en weer ophaalde, logeerpartijtjes organiseerde met wandelingen in het bos en boompje verwisselen. Het huishouden van Oma doet hen denken aan een studentenkamer: gezellig bij elkaar in de tuin op keukenstoelen en krukjes rond een gammel tafeltje en koffie uit kopjes met een barst en zonder oortje. Ze hebben het fotoboek gemaakt uit liefde voor hun Oma die regelmatig klaagt dat ze de foto’s die gemaakt worden nooit terugziet.
Mijn generatie, tussen de 57 en 67, zet koffie en smeert broodjes en wast elk koffiekopje, schoteltje en bestek voor gebruik even af. De wc krijgt een beurt. Het aanrecht ook en de gootsteen. We zoeken een schone theedoek. We zien de vlekken op haar jurk maar niemand zegt iets. Soms gaat het gesprek over ‘Kan het nog wel of kan het eigenlijk niet meer? Och, laat haar maar, het is goed zo.’ Vier mensen die de restjes zijn van oude familiebanden. Vier losse puzzelstukjes waarvan de rest verdwenen is.
Van deze grote groep hebben maar drie mensen een bloedverwantschap met Moeder: ik en de twee Dochters van mijn Broer. De rest is stief, aangetrouwd, meegekomen, bijgetrokken, welkom.
90 worden en dan omgeven zijn door een grote familie die bestaat uit een bij elkaar geraapt zootje. Wat een geluk.
Ontroerend! Gefeliciteerd
LikeLike
Van harte gefeliciteerd…
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi geschreven!
Mijn moeder is bijna een jaar geleden gestorven. Ik 32, zij 69.
Dit lezen was even een ‘wat als’…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan me voorstellen dat het heftig is om ineens hiermee geconfronteerd te worden, terwijl je gewoon wat blogjes leest. Sorry.
LikeLike
Gefeliciteerd!
LikeLike
Wat mooi. Het gaat zo vlug. Op het laatst blijven de herinneringen.
LikeLike
Gefeliciteerd, en ja, wat een geluk.
LikeLike
Wat een geluk inderdaad…
LikeGeliked door 1 persoon
Gefeliciteerd
Zonnige groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Goed geschreven; prachtig sfeerbeeld, ontroerend ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel!
LikeLike