Klein wonen doen mensen al tienduizenden jaren, en ineens is het hip. Het hippe is mogelijk geworden doordat we ons succes niet meer hoeven te tonen via ons grote huis.
Mijn opa is geboren in een Drentse plaggenhut. Jaja, echt waar. Je kunt ook zeggen: zijn ouders woonden klein in een goedgeïsoleerd zelfgebouwd huis en leefden met kleine voetafdruk. Zijn ouders zijn later naar het Ruhrgebied gegaan om daar in een mijn te gaan werken en een deel van mijn familie woont daar nu nog. Baten al tientallen jaren das Café Maijer uit in Schwelm, Ruhrgebiet. Mijn opa bleef achter bij kennissen in het veen in Drenthe.
Ja echte rijkelui, die familie van mijn vaderskant, en de opgeschreven stamboom begint dan ook bij mijn opa. Geen genealoog waagt zich eraan.
Mijn opa trouwde met een meisje uit Glanerbrug en begon een schildersbedrijf in Enschede. Het gezin woonde met vier kinderen in een huis dat je nu ‘geschikt voor een alleenstaande’ zou noemen. Later zijn ze verhuisd naar een huis dat nu tonnen waard is als een ’30jarenhuis met originele elementen’. Aan de Laaressingel, voor wie Enschede kent.
Na de Tweede Wereldoorlog begon de opwaartse lijn. Groter wonen en meer spullen werd de norm, en op het hoogtepunt van je carrière verhuizen naar een vrijstaande villa werd de droom in mijn sociale omgeving. Hoewel de meesten net een rijtjeshuis haalden met auto voor de deur, bankstel in de doorzonkamer en een encyclopedie in de boekenkast – zodat de kinderen verder konden komen dan zijzelf gekomen waren. Je succes in het leven liet je zien door nieuw, meer en groter.
De generatie na ons wil oud, minder en kleiner. Het kan verkeren.
Zoon1 woont klein, maar dan hip in Oost Berlijn en voorzien van de laatste technische snufjes. Volgens hem geven spullen geen weltevree. Hij heeft een fiets, laptop, telefoon, maar daarvoor heb je geen groot huis nodig. Hij laat zijn succes zien in ervaringen. Niet kopen, maar leuke dingen doen, is de norm. En hij heeft drie Vegan Donut cafés Brammibal’s Donuts in Berlijn en werkt hard. Spullen maken zijn leven lastig.
En gelijk heeft hij. Ik heb in mijn leven ontzettend veel gekocht (van brood tot schoenen tot een huis), maar waar ik echt met plezier op terugkijk zijn belevenissen. Van uitjes en wandelingen via weekendjes weg tot lange vakanties. Met Zoon3 middagje zeilen. Met Moeder naar EK Schaatsen in Heerenveen. Met Ellen wandelen door het Otterlose Bos. Met Zoon2 en 3 door de Eifel. Met Greet fietsen door Vlaanderen. Met het hele gezin trekken door Namibië. Met Robert kamperen in Bennekom. Over twee weken naar Zoon1 in Berlijn.
Zoons geven graag geld uit aan ervaringen. Mijn ouders spraken schande van een kennis die veel geld uitgaf aan een ‘safari door Kenia’. Mijn ouders vonden dat zonde van het geld, want na die reis had je niets en was je geld weg. Mijn ouders hadden geen gelijk, vind ik. Zij, ze is een paar weken geleden overleden, heeft de rest van haar leven over die ene reis verteld. Het was de ervaring van haar leven.
Mijn zoons hebben dat snel geleerd, maar niet van mij. Ik ben geboren in de visie van mijn ouders, maar ben allang overgestapt op die van mijn Zoons. Generatie in transitie. Ik heb dus net weer wat spullen weggebracht. Wie weet wil een ander ze graag hebben, ik niet meer.
Een groot huis is wel fijn maar je moet het niet volstouwen. Er zitten veel voordelen aan als de kleinkinderen komen is het ideaal ze kunnen zich echt uitleven over de vloer terwijl niemand er last van heeft. Als je ziek bent kan je een bed in de kamer kwijt. Mijn buurvrouw reed in een rolstoel ze kon hier zo naar binnen terwijl bij de meeste huizen dat moeilijk gaat. En het is goed geïsoleerd dus stoken we minder dan in ons vorige huis dat was 2 onder 1 kap en nu wonen we vrijstaand.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb 30 jaar klein gewoond. Sinds vorig jaar heb ik dubbel zoveel ruimte. Het moet nog steeds wennen.
LikeLike
Mooie overpeinzingen met familieachtergronden. ’t Kan verkeren, zei Bredero al.
LikeGeliked door 1 persoon
dank je wel. Aha, Bredero, de uitspraak zal ik dus voor het eerst op de middelbare school hebben gehoord. Zitten we op een kantelpunt? Van groot en nieuw naar klein en oud? Van materialisme naar ervaringen? Ik zou het toejuichen, mits die ervaringen niet betekent dat we nog meer gaan vliegen.
LikeLike
Goede vraag of we op een kantelpunt zitten. Ik hoop het ook (van groot naar klein, etc.). Bij bepaalde groepen wel, maar ik zie tegelijk bewegingen in tegengestelde richting. De huidige tijd is best verwarrend. Het balletje kan alle kanten oprollen. Wat denk jij?
LikeGeliked door 2 people
Ik wensdenk dat het zo is, en dat onze generatie dat kantelpunt kan versnellen. Door het een tikje mee te geven. Jij met jouw blog, ik met het mijne. Door het als het nieuwe normaal te omarmen, en het oude materialistische normaal van onze ouders af te wijzen. Hoe logisch het ook is dat zij die droom hadden, onze welvaart heeft die droom achterhaald.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik leerde laatst iemand kennen . die sinds een jaar of wat weduwnaar is , op een gegeven moment kwam het gesprek op woon ruimte , Toen ik hem vertelde over hoe ik woon, klein huis, met 2 slaapkamers en geen zolderverdieping gaf hij aan dat dat voor hem echt veel te klein was. Hij woont in een ruime eengezinswoning met naast een ruime keuken en woonkamer ook nog een serre, 3 slaapkamers, zolder en een inpandige grote garage en hij moest er echt niet aandenken kleiner te gaan wonen. Hij had ruimte om zich heen nodig. Grappig want hij werkt 40 uur in de week, Sport 5 a 6 keer een paar uur in de week, was dit jaar al 3 keer op vakantie geweest , in totaal 7 weken. Daarnaast slaapt een mens gemiddeld een uur of 7 per dag en ging hij ook nog regelmatig naar vrienden of uit. Als je dan uitrekent hoe vaak zo iemand gemiddeld thuis is, vraag je je toch af waar je al die ruimte voor nodig hebt? Bovendien gaf hij ook nog eens een flink bedrag per maand uit aan iemand die al die ruimte schoonhoud, want ja , daar had hij zelf geen tijd voor. Als ik dat hoor dan ben ik reuze blij met mijn huisje, al zou dat wat mij betreft best nog wat kleiner mogen zijn en ben ik daar zeker ook naar op zoek, maar kleine sociale huurwoningen liggen helaas niet voor het oprapen. Er was ooit eens een programma bij de BBC over hoe effectief wij met de ruimte in onze huizen omgaan en daaruit bleek dat een gemiddeld gezin vaak nog geen 50 % van hun woonruimte daadwerkelijk dagelijks gebruikt. Want hoe groot dat huis ook is, vaak gebruiken wij een klein deel dagelijks heel intensief en word de rest hoofdzakelijk gebruikt als bergruimte of als uitstalruimte voor alle spullen die wij mooi vinden maar niet echt een doel hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
precies, dank voor je uitgebreide antwoord. Ik heb ook kennissen met grote huizen en hele grote tuinen die meerdere keren per jaar op vakantie gaan. Waarom neem je dan al die schaarse Nederlandse ruimte in? Laat mij lekker in je kilometersgrote bostuin wandelen en haal dat hek weg, en zet dat om je terras. Verder komen ze toch niet.
LikeLike
Leuk! Ook om meer te lezen over je (groot)ouders en zoon123!
LikeGeliked door 1 persoon
dank je wel
LikeLike