Iemand vertelt me iets dat me doet tintelen: over een huis dat verzadigd is met jezelf.
Een huis moet zijn als een fijne trui, zeg ik altijd. Je moet erin wegkruipen, het moet als een wollen trui om je heen zitten. Heerlijk vind ik het om te liggen op de bank met kop thee, boek, poes plaid.
Energie krijg ik elders, op reis, in de natuur, in de stad, bij anderen. Ik kan dan overlopen van plannen, bruisend en vol energie.
En dan kom ik thuis, en wentel ik me in mijn huis. Thee, plaid, bank, boek, poes en de energie is weg. (Behoorlijk overdreven hoor want ik ben altijd bezig, maar het blijft lastig om telkens weer mezelf op te peppen om aan de slag te gaan.)
Daar ging dit gesprek dus over. Dat je huis verzadigd is van jezelf en dat je daardoor thuis geen energie meer krijgt.
Daar ben ik al dagen over aan het nadenken, want er zit zeker iets in. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn, maar mezelf aan de slag houden is wel een ding. En misschien is het begrip verzadiging wel de sleutel.
In een weekend bij Moeder repareer ik een lekkende kraan, hang een schilderijtje opnieuw op, haal de kelder leeg, zoek de klerenkast uit. Thuis blijven die klusjes tijden liggen.
Ik schrijf altijd in mijn zitkamer, ik vind het raar om in mijn eigen huis boven in een werkkamer te zitten. Maar die zitkamer geeft wel warmte en gezelligheid, geen energie. Misschien moet ik meer gaan werken met een laptop in een café. Thuis voor mijn hobby’s houden. Of een werkkamer inrichten elders in huis.
Denk eens met me mee: heb je er ook last van dat je ineenzijgt zodra je thuis komt? En wat kun je daar aan doen?
sprokkelen 
Even een moment van rust en dan aan de slag werkt bij mij het beste. Deze week gingen we s’morgens boodschappen doen, en manlief had ook nog allerlei zaken op het reportoir, een nieuwe leesbril even iets weg brengen wat stuk was e.d terwijl ik s’middags taarten moest bakken voor de volgende dag, kwamen we pas half 2 thuis, eten nog, ik was erg moe maar moest aan de bak, eerst even zitten bijkomen en daarna lukte het prima, even de batterij weer opladen. Hoe ouder je wordt..
LikeGeliked door 1 persoon
wow, is dat ouderdom? word ook ik oud? Ik dacht dat dat alleen anderen overkwam…
Ja, even zitten, en dan hup met de beentjes, wat doen. Zo wil ik vandaag een haak ophangen (om zelfgemaakte kleren waar ik mee bezig ben) aan op te hangen, en drie bedden omwisselen. Ik ben benieuwd of ik het vanavond af heb.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb dat inderdaad ook. Zeker nu in deze donkere tijd. Ik kom thuis, maak eten en plof voor de TV. Geen fut of energie om nog iets te doen. Ik moet me daar echt toe zetten. Heeft misschien ook te maken dat ik hele dagen werk en geen zin meer heb om ’s avonds nog voor de laptop te kruipen. Maar in plaats van eens lekker te lezen, kijk ik TV. Maar ja, ik moet iets bewegends hebben in mijn huis, dus gaat die TV aan. Terwijl het mij veel meer voldoening geeft als ik ’s avonds iets ‘nuttigs’ doe. Maar doe ik dat al niet overdag??
LikeGeliked door 1 persoon
ooh wat is dit herkenbaar. En achteraf, na een avondje TV, voel ik me dus zo stom. en na een avondje creatief voel ik me zo fijn. En toch, steeds weer plof ik op die bank.
LikeGeliked door 1 persoon
Je mag ook gewoon rusten, dat heb je nodig. Taakjes verder ook s ochtends plannen ipv s avonds na een lange dag?
LikeGeliked door 1 persoon
Vooral mijn bed geeft mij die warme deken.
Vrolijke groet,
LikeLike
Mijn motivatie: als er in huis iets moet gebeuren werkt dat op m’n zenuwen en dan bedenk ik dat ik het beter direct kan doen. Anders hangt dat boven mijn hoofd, en uiteindelijk moet het toch gebeuren… Dan liever direct zodat ik er nadien van kan genieten vanop de zetel 🙂 Nog een tip: jezelf timen, meeste taken duren veel minder lang dan je verwacht. Ofwel je timer zetten voor 15minuten, en gedurende die tijd zoveel mogelijk gedaan krijgen – zo wordt het zelfs (bijna) plezant 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Jezelf timen werkt bij mij ook goed. Meestal valt de tijd mee en is het goede gevoel achterag euforisch
LikeLike