De boekenkast!
Toen ik jong was en mijn bezit aan het uitbreiden was, was ik supertrots op mijn kast vol boeken. Die boeken toonden mijn identiteit. De oude Russen, Fransen, Duitsers en Tachtigers, de nieuwelingen uit Zuid-Amerika, Engeland, VS. Geweldig om te lezen en ik wilde al die boeken perse hebben. Waarom eigenlijk? Toen vond ik het blijkbaar belangrijk om te laten zien wat ik had gelezen. Ik was op zoek naar volwassenheid en eigenheid en die boeken hoorden erbij. Zoon2 heeft nu exact hetzelfde.
Hmm, wanneer was het omslagpunt? Lezen vind ik nog steeds geweldig, maar hebben hoeft niet meer. Ik hoef iets niet meer om me heen om te weten wie ik ben. Veel boeken die ik heb/had tonen bovendien een voorbije identiteit. Vooral kunstboeken kijk ik echt nooit meer in. Ook zijn veel boeken illusies: dat verzameld werk van Nietzsche ga ik echt nooit meer lezen.
Ik wil juist boeken bezitten die me inspireren. Dat kan best een boek zijn over breien of hoe je kamerplanten opkweekt uit zaadjes. Het was even een proces om toe te geven dat ik liever een boek over schoonmaken in de kast heb staan dan de verzamelde werken van Nietzsche. Want hmm, ik heb nogal een elitaire achtergrond van huis uit, waar de boekenkast een hele wand besloeg en boeken bovendien heilig zijn.
Maar goed inmiddels ben ik een vijftiger en wel losgekomen van mijn jeugd toch? Dus ook mijn boekenkast moet er aan geloven. Ik wil een Wall of Fame overhouden: mijn 100 topboeken. Het mogen er best 150 zijn hoor, daar gaat het me niet om. Het gaat erom dat mijn kast niet mijn identiteit hoeft te weerspiegelen maar me inspiratie moet geven. Inspirerende boeken leende ik eerst ook uit de bieb, maar dat bevredigt niet. Omdat ze dan verglijden uit mijn geheugen.
Ik ben hier meer dan een jaar geleden mee begonnen, en inmiddels is mijn kast totaal veranderd. Illusies die ik nooit zal lezen, boeken die me niets meer zeggen, verkleurde kunstboeken: ’t is allemaal weg. En nu ik weer ruimte heb, koop ik met veel plezier weer boeken, maar nu met een ander doel. Boeken ter inspiratie, om energie op te doen, om van te genieten. Ik heb al meerdere planken zo vol heerlijkheden staan, echt geweldig. Over monumentale bomen, over doolhoven, Sinterklaasvieringen bij expats, schoonmaken, het kweken van planten uit zaadjes van tropisch fruit van de markt, vegetarische curry, landschap en geologie. Geschiedenisboeken zoals over Congo, Vikingen, de Noordzee, Europa, de wereld. Er verschijnt zoveel moois! Ook literatuur waar ik helemaal ondersteboven van ben/was toen ik ze las: 100 jaar eenzaamheid, De ontdekking van de hemel, Misdaad en straf, De zwarte met het witte hart, Midzomernachtskinderen en Duivelsverzen.
Echt, een van de beste opruimdingen van het afgelopen jaar, ook al heeft het geen vierkante millimeter opgeleverd, was het compleet opnieuw opzetten van mijn boekenkast.
sprokkelen 
Hier meer boeken dan plaats in de kast. Op zolder staan ook nog eens kratten en nog eens kratten vol. Af en toe doe ik een halfslachtige poging om de verzameling uit te dunnen. Maar ik vind het moeilijk. Niet om boeken weg te doen, maar om de juiste boeken weg te doen. Het is al een paar keer gebeurd dat ik dacht, dit hoeft niet meer, en dat ik het later toch weer opnieuw heb gekocht, omdat ik het miste. Lijkt erop dat sommige onderwerpen een rusttijd doormaken, waarna ze opnieuw ontwaken. Doornroosje-boeken. Terwijl ze slapen, zijn ze moeilijk te onderscheiden van de boeken die ik echt nooit meer zal willen lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het scheelt als je een keer wilt verhuizen. Boeken zijn zwaar en nemen een groot volume in. Als je ze niet meer leest en ze hebben geen verzamelwaarde kun je ze maar beter naar de Kringloop brengen. Misschien dat een ander ze nog een keer leest.
LikeGeliked door 1 persoon
Een gewaagd plan! Ik ben nog niet zo ver dat ik mijn boekenkast helemaal kan en wil opschonen. Maar ik zie er zeker wel het nut van in.
LikeGeliked door 1 persoon
Ooit had ik hier last van, maar bij mij waren het kunst-, architectuur-, en designboeken die in mijn kast pronkten. Om te tonen wat een goede ontwerper ik was 😉 Intussen heb ik welgeteld nog één designboek en zijn mijn ontwerpkwaliteiten er niet op achteruit gegaan. Vreemd toch hoe we ons naar de buitenwereld willen profileren met wat er in ons eigen huis staat.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb heel veel boeken en sinds mijn nieuwe huis ook een grote kast! Ik geniet er wel van 🙂 Maar ik hou alleen boeken die ik nog een keer wil lezen en ik koop niet superveel. Als ik een boek heb gelezen en ik weet al zeker dat ik het niet nog een keer ga lezen, gaat het naar iemand anders, of Bookcrossing, of verkopen.
LikeGeliked door 1 persoon
Tja, boeken…
Je verhaal is wel herkenbaar, alleen bij mij ziet de ‘wending’ die het heeft genomen er rigoureuzer uit – en dat terwijl ik meer dan tien jaar in het boekenvak heb gewerkt :-)!
Toen ik vijf jaar geleden verhuisde, heb ik een complete wand, letterlijk van vloer tot plafond, met boeken weggegeven. Sindsdien geen boeken meer gekocht, terwijl ik toch een literaire veelvraat ben. Ik kom wekelijks bij de bieb, soms vaker en heb altijd minstens drie boeken ‘onder handen’. Vaak verleng ik een boek na de drie weken uitleentermijn en daarna nog een keer, zeker als het om non-fictie gaat waar ik een tijdje mee wil ‘stoeien’. Ben ik ermee uitgestoeid, dan is het goed en gaat het boek terug. De behoefte om het te bezitten, voel ik dan niet meer.
Mijn gedrag ondersteunt de boekhandel niet bepaald – maar mijn ‘opschuiven’ richting minimalisme was dan ook een van de redenen waarom ik er steeds meer moeite mee kreeg om mensen zo veel mogelijk te verkopen (want laten we eerlijk zijn, dat is nu eenmaal wat je als verkoopmedewerker doet). Niet voor niets dat ik mijn geld inmiddels op een andere manier verdien. Ik hoef me wat dat betreft nu niet meer te forceren – en geniet intens van alle prachtige boeken die ik zomaar bij de bieb kan lenen én van mijn lege wanden :-)!
LikeGeliked door 1 persoon
Tja, dat stoeien met nonfictie herken ik wel. Wat mij nogal eens overkomt is dat ik een boek leen, verleng, terugbreng, nog eens opzoek, niet kan vinden en het dan toch alsnog koop.
LikeLike
Lezen doe ik graag en veel.
Vreemd genoeg koop ik dat wat ik lees.
Soms herlees ik met veel plezier.
Mijn boekenkast zie ik alleen zelf.
Vreemd genoeg heb ik ook een ongebruikte kaart voor de bieb.
vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Je opmerking over de grote titels, die bijna heilig zijn, doen me een beetje denken aan de nieuwe campagne van Sire: “Voor wie doe je het?”. Is het voor jezelf? Of de grote buitenwereld?
LikeGeliked door 1 persoon
ha, ja dat is waar! ik had de boekenkast voor de buitenwereld, en ik heb hem nu voor mezelf.
LikeGeliked door 2 people
Overigens herken ik je verhaal ook: ik merk dat het bij mij ook begint te schuiven: wil ik het zelf nog wel houden? Wil ik het nog eens inzien of lezen? Dat maakt bepaalde keuzes zeker makkelijker. Maar dat heb ik niet alleen met boeken: ook andere spullen. Daar begint het uitzoeken van wat te houden en wat weg. Maar dat is bij jou ook als ik je blogs van de laatste tijd lees. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ja klopt, ik ben hier veel mee bezig en ik schrijf er ook veel over. Het is een heel proces, een paradigmaverschuiving: niet meer de spullen willen hebben ook al vind je het nog zo mooi of leuk. Ach, als ik in een museum een mooi schilderij zie, hoef ik het ook niet te hebben, toch? Dus waarom wel dat mooie schaaltje, ook al is het maar een euro? Maar boeken waren heilig: die kocht je voor het leven. Die deed je nooit helemaal nimmer weg. En dat is nu bij mij echt anders, ik doe boeken heel gemakkelijk weer weg als ze niet tot mijn Wall of Fame meer behoren.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh zo herkenbaar. In de winkel iets moois zien, maar dan jezelf afvragen, waar je het zal laten. We hebben het punt bereikt, dat het genoeg is, en dat we iets weg doen als we iets in huis halen. Het wordt anders gewoon teveel. En dan ben je al aan het ruimen. Die euro voor dat schaaltje kan ik dan beter besteden aan iets groters, zoals onderhoud van het huis.
Die heiligheid van boeken… Je hoorde ze niet weg te doen. Maar ja van wie mag je ze niet weg doen? Meestal ben je dat zelf omdat “de ander” er misschien wel eens wat van zou kunnen zeggen. Nu scheelt het dat ik een studie in o.a. literatuur heb gevolgd, dus je kan je de overload aan boeken wel voorstellen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dit soort gesprekjes maken alles zoveel helderder. Heerlijk. Voor mijn vader waren boeken echt heilig, die deed echt nooit een boek weg. Daar zat de ziel van de schrijver in. Ik zal altijd zijn liefde voor boeken met me meenemen en het lastig bljven vinden boeken weg te doen in de zin van bij het oud papier, wow , dat vind ik echt moeilijk. Terwijl een kennis van me met een groot antiquariaat rustig de helft van wat binnenkomt zo wegdoet: ze zegt dan: daar is al veel te veel van, dat wil nooit meer iemand hebben, dat kun je beter recyclen tot nieuw papier. Maar boeken wegbrengen naar een tweedehandswinkel vind ik nu geen enkel probleem meer. Laat een ander er maar van genieten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zal bij mij net zo lastig blijven. Maar het idee dat iemand misschien ook weer het plezier kan hebben van een boek (terwijl het bij mij alleen maar staat te verstoffen) maakt het loslaten makkelijker. Maar dat gaat ook in etappes. Pluspunt: het gebeurt ten minste.
LikeGeliked door 1 persoon
Precies
LikeLike