In de zestiger jaren maakte Moeder dias. De rolletjes bracht ze naar de dorpsfotograaf en twee weken later kon ze de ontwikkelde rolletjes ophalen. Daarna gingen zij en ik een avondje knippen en inramen. We deden de ingeraamde dias op volgorde in een slee, op de kop en in spiegelbeeld, en daarna gingen we een avondje dias kijken. Soms kwamen ook de buren en mijn vriendinnetjes. Moeder zette dan een scherm op, diatafel ervoor, daarop de projector en de lol kon beginnen. Halverwege de avond stopten we even voor een drankje en een hapje en dan begon de tweede helft.
Ik ben zelf van de tijd van de eerste kleurenfoto’s. Als ik nu naar die foto’s kijk, valt me vooral de slechte kwaliteit op. Op een reis nam ik drie of vier rolletjes mee, en weer thuis bracht ik die naar de Hema. Het ontwikkelen duurde ongeveer twee weken, en daarna zocht ik in de winkel uit van welke negatieven ik afdrukken wou hebben en dat duurde ook twee weken. Afdrukken waren duur, dus ik neem aan dat ik ze zorgvuldig heb uitgezocht, maar waarom ik 23 zeehondjes heb uit De Koog op Texel is me een raadsel….
Ik ben zelf nooit zo’n fotografeerder geweest, maar ik heb vrienden die rijen en rijen fotoalbums hebben staan. Ik heb zelf anderhalve meter, inclusief alles van Zoons en ons gezin. Mijn eigen eerste album is weggeraakt. Ik sta wel in een hoekje op een paar foto’s in andere albums, dus ik bestond wel :). Het is jammer, maar ik heb maar drie foto’s van toen ik klein was, eentje van mij in een wandelwagen (hoewel Moeder niet zeker weet of ik dat ben of Broer), eentje van Broer en ik op de trap in Harlingen wachtend op de boot naar Vlieland, en eentje van mij in onze achtertuin. Drie foto’s in tien jaar, het zijn kostbare schatten. Fijn om te hebben en leuk om Zoons te laten zien.
Mijn Vader is uit 1913. Hij had geen eigen fotoalbum. Zijn ouders hadden een familiealbum, en dat ene album beslaat drie generaties. Erg leuk om daar doorheen te bladeren. Ik herken bijna niemand, alleen mijn grootouders en mijn vader met zijn broers en zussen.Sowieso lijken al die foto’s op elkaar: strenge gezichten op kleine foto’s. Ik vermoed dat het album van de grootouders van mijn buurvrouw er net zo uit ziet. En wat maakt het uit dat op die ene foto mijn Opa staat en op die ernaast zijn Broer?
Ik heb met mijn Zoons nooit mijn zes jeugdfotoalbums doorgebladerd, want daar is voor hen niets aan. Behalve die zeehondjes: wat moeten ze met al die foto’s van mensen die hen niets zeggen. Kijk dat is Renda, en dat is Niels, en dat Jeannette, en Elsbeth, en Emmy en Sonja en Petra en Manuela en Soline en Loes.
Ik wil mijn foto’s echt decimeren. Een album maken dat waardevol blijft. Wat betekent dat de meeste foto’s weg kunnen. Die zeehondjes dus, en al die bergen en bloemetjes. Allemaal slechte kwaliteit, allemaal foto’s die ik alleen gemaakt heb om te laten zien waar ik was geweest.
Dit is een ongelooflijk grote klus. Maar al doende wordt het leuker en het doorbladeren van dit album is echt genieten. Misschien wordt het wel een album dat een van mijn Zoons later wel wil bewaren. Wow, dat zou leuk zijn. Beter dan anderhalve meter verkleurde landschapjes.
Hoeveel foto’s heb jij en bekijk je de dias van vroeger nog wel eens?
Ik hoor wel eens zeggen dat er een hele generatie zal verdwijnen omdat er geen foto’s meer worden afgedrukt. Alles is digitaal. En ontastbaar dus. Het is niet zeker of digitaal opgeslagen beelden wel bewaard zullen blijven., Kijk maar naar de floppy discs: die kan je nergens meer op afspelen. Formaten wijzigen, ook digitaal. En schijven worden geformatteerd. Dus doordat we geen tastbare foto’s meer hebben sinds een aantal jaren, schijnt het over een jaar of 100 vrij lastig te zijn om beeldmateriaal van nu te verkrijgen. Afijn, of dit allemaal ook echt zo is weet ik niet. Maar feit is wel dat als je een fotoboek pakt, je er toch altijd even graag doorheen bladert. Geeft toch weer een beetje rust. En foto’s van je jeugd worden toch wel waardevoller naarmate je ouder wordt. Dus toch maar niet te snel weggooien….
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat van die digitale foto’s heb ik ook nooit zo goed begrepen. Mensen die alles scannen en op hun computer of op een usb stick bewaren. Ik heb nog een Betamax video van toen mijn kinderen klein waren. Nou ik denk niet dat er nog een kans is dat ik die ooit kan bekijken. Ik heb hele serie documenten in wordperfect op disquettes staan. Daar kan ik ook niets meer mee. En mijn afstudeerscriptie staat op een floppydisk, met een tweede floppydisk in het mapje waarop wordstar staat die je nodig hebt om mijn scriptie te kunnen lezen: een computer waar twee floppydisks in kunnen, haha! Juist het bladeren door een album is leuk, maar dan hoeven het niet een serie van dieren uit de dierentuin in Emmen te zijn: een olifant, een giraf, een ijsbeer. Waarom heb ik toen geen foto van mijn moeder gemaakt, maar wel van die ene struisvogel. Ik heb gewoon de verkeerde foto’s gemaakt. Ik heb er geeneen waar mijn moeder en mijn vader samen op staan, geen enkele!!
LikeLike
Ik wachtte eigenlijk tot je zou gaan vertellen over die dia die op de kop in de slee stond en pas na drie keer goed was… hahaha! Tja…. wat verandert er veel en snel. Toch zijn die familie- en gezinsfoto’s van onschatbare waarde. Daar kom je dan altijd later achter. Ik probeer mensen er bewust van te maken het nu te doen of… dat te laten doen. Ik kom dan graag foto’s maken…;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Ja weet je nog, die dias stonden altijd verkeerd om, op de kop, spiegelbeeld. Op hoeveel manieren kun je een dia verkeerd erin zetten? wow, wat een saaie avondjes waren dat.
LikeLike
Hahaha, ja geweldige herinnering!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik maak er superveel tijdens een vakantie of iets anders leuks en druk er dan een paar van af voor in ‘het plakboek’ , de rest blijf top de pc. Die dia-avondjes hadden wij ook nog…geeuw…hahaha!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja als er iets saai was, waren het wel dia-avondjes…
LikeLike
De fotoalbums blijven. Maar de dia’s hebben we een aantal jaren geleden weggegooid. De mooiste films heeft een zwager op dvd gezet. Ik bedacht juist gisterenavond, dat ik de albums van mijn ouders uit hun verkeringstijd en begin huwelijk nog eens wil doorbladeren.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat lijkt me leuk, zeker doen. Raar toch dat oude foto’s zo blijven fascineren.
LikeLike
Oh ja, daar moet ik ook weer eens naar kijken. Ik heb de digitale foto’s als screensaver op de computer van de man gezet, dat is heel leuk. Ik dacht dat er weinig onzin meer bij zat maar als ik het soms voorbij zie komen vraag ik me af waarom ik die niet verwijderd heb.
Van de kinderen heb ik wel meer laten afdrukken. Misschien te veel. Het ligt me niet in de weg maar een paar foto’s van een fase, periode of een tijd… dat is toch eigenlijk genoeg.
Een paar jaar geleden heb ik al alles wat ik echt een prachtige of bijzondere foto vond weggegooid. Dacht ik. Het luchtte wel op. Albums van mijn tienerjaren of de periode waarin ik me heel erg slecht voelde, die zijn weg. Heerlijk. Alleen de mooie momenten blijven over.
LikeGeliked door 1 persoon
Digitale foto’s als screensaver vind ik erg leuk! Lelijke foto’s van mezelf heb ik ook allemaal weggegooid, haha nu sta ik overal prachtig op. Kinderalbums heb ik ook, daar kom ik voorlopig niet aan. Alleen mijn eigen jeugd maak ik mooier.
LikeLike
Ik heb alle foto’s gescand en de afgedrukte versies + negatieven weg gedaan. (Wel even vermelden dat ik geen oude familieportretten had, mijn ouders hebben die). Dan ben ik mijn digitale foto’s gaan opruimen. Ben daar maaaaaanden mee zoet geweest, elke avond na mijn werk. Maar het resultaat is er: van elke gebeurtenis enkel de essentie, allemaal chronologisch gerangschikt. Al zal het voor buitenstaanders nog steeds teveel van het goeie zijn, maar voor mij hangen aan die foto’s herinneringen vast dus vind ik het fijn zo 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Wow respect hoor, wat een werk moet dat zijn. De albums die ik overhoud zijn er ook nog steeds teveel, maar inderdaad zijn dat mijn herinneringen. Ik bewaar ze voor mezelf, niet voor mijn Zoons.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe vind ik de column terug over het in één keer betalen van je zorgverzekeringspremie?
LikeLike
Oeps,ik heb geen index! Terugbladeren naar eind december is denk ik de enige mogelijkheid…
LikeLike
Hoi, goed om bij stil te staan!
Voor mijzelf weet ik dat ik (voor de digitale camera) met wel 6 rolletjes van 36 op vakantie ging! Veel zeg!
En ik maakte er een plakboek van met alle andere parafernalia van de reis, tot en met gedroogde bloemen.
Met digitale camera maak ik er zomaar 1000 of 1500… Ik maak wel weer een (nu digitaal geproduceerd) fotoboek, om lekker te bladeren.
Maar inderdaad, een generatie terug: die kleine afdrukjes. Aan het eind van haar leven heeft mijn moeder haar 25 albums gereviewd: bijschriften gemaakt voor ons, dat was het wel.
Bij de boedelverdeling hebben we de albums genummerd en om de beurt een album gescoord. Ik heb dus 3,6,9, … etc.
Als je pech had kreeg je een hoop vakantiefoto’s uit Zwitserland, als je geluk had twee bruiloften. We mogen ze volgens afspraak ook ruilen / circuleren, maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Dat zegt ook wel wat..
Je foto’s hebben waarde voor jezelf. En de echte familiefoto’s voor je naasten. De rest: Opruimen !
LikeGeliked door 1 persoon
Nou wie weet, die albums van je moeder gaan van generatie op generatie en over honderd jaar blijken juist de vakantiefotos op Vlieland bijzonder.
LikeLike