De meeste blogs gaan deze dagen over Kerstmis. En in de meeste komen duidelijk dubbele gevoelens naar boven.

De hypocrysie om gezellig te doen terwijl er elders in de wereld zoveel ellende is. Waar wij mede schuldig aan zijn.

En de hypocrysie dat zoveel mensen eenzaam zijn en blijkbaar niemand de kerstgedachte ten uitvoer brengt en die familieleden of kennissen erbij betrekt.

De hypocrysie dat Kerst zou moeten gaan om liefde en samenzijn en verworden is tot mooie kleren, eten en cadeaus. 

Precies, ik ben het er helemaal mee eens. Hier geen cadeaus, geen glitterjurk en geen groots diner.

Ik ben vrijdag vanuit mijn werk direct doorgereisd naar Moeder, 87 jaar. Ik had mijn kerstpakket meegenomen en de bloemen van kantoor – ik ga daar gewoonlijk als laatste weg, doe het licht uit en neem de bloemen mee naar huis. Moeder heeft nog nooit in haar leven een kerstpakket gehad. Ze vond het zo leuk, als een kind heeft ze de grote doos zitten uitpakken. De bloemen, mooie rode tulpen en anemonen, zette ze op tafel.

We hebben samen boodschappen gedaan, gekookt, gegeten. We hebben gewandeld, TV gekeken en gekletst. Vanmorgen, kerstmorgen, heb ik al haar schoenen gepoetst. Zij doet dat zelf nooit maar was er zo blij mee. Alsof ze allemaal nieuwe schoenen heeft gekregen.

We hebben al heel wat verrassingen uit het kerstpakket gegeten die wij nooit zouden kopen. Heerlijke tomatensoep met soepstengels erbij en gekruide toast met kruidenboter. Lekkere appelsap en chocolaatjes. Een bus slagroom. 

Morgen komen Zoon23 en Schoonzus met de drie kinderen. Moeder en ik gaan soep maken, Schoonzus plus kids verzorgen de hoofdmaaltijd en Zoons23 het toetje. Moeder kijkt ernaar uit.

Zo is Kerst helemaal prima. Gewoon gezellig samen zijn.  Ik wens dat  jullie, mijn lezers, allemaal zulke fijne feestdagen hebben.

Nu alleen nog in slaap vallen – het is twee uur en ik ben klaar wakker.