Voor me in de bus zit een jonge vrouw. Even later komt een oudere vrouw naast haar zitten. Het is gedaan met de rust: de oudere vrouw begint te kletsen. Ik hoef het niet te horen maar kan er niet omheen. Ze kletst er lekker op los en heeft zo te horen een probleem met haar fiets die ergens staat, want …. dat ze gelukkig haar buskaart had maar …. gelukkig was ze vlakbij de Albert Heijn ….en dat ze nu eindelijk lekker zit….
De jonge vrouw vraagt haar iets wat ik niet oppik. De oudere vrouw blijkbaar ook niet, want de jongere vraagt iets harder waar haar fiets nu staat. Ze vraagt het een derde en vierde keer tot de halve bus de vraag gehoord heeft.
De oudere vrouw wijst naar haar oor en zegt dat ze een beetje doof is en haar niet verstaat.
Daarna kletst ze weer lekker verder. Ditmaal over een vriendin van 93 die …..
sprokkelen 
O ja, zéér herkenbaar. Zelfs als ze niet doof zijn, kom je zulke mensen vaak genoeg tegen. Kennelijk is het kwartje nooit gevallen dat als je eerst bereid bent om naar een ander te luisteren, die ander dan vaak ook best graag jouw verhaal wil horen. (Of toch niet, maar dat is dan ook gelijk duidelijk.)
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, eens. Ik vond het opvallend dat de jonge vrouw bleef luisteren. Als ik haar was geweest, was ik verwoed op mijn mobieltje gaan tikken, met oordopjes in. Maar dat had wellicht niets uitgemaakt.
LikeLike
Ja dan is het te begrijpen. Doofheid is erg lastig.
LikeLike
klopt, maar ze kletst zelf wel een halfuur aan een stuk door. eenrichtingsverkeer dus.
LikeGeliked door 1 persoon
Aandacht nodig zeggen wij dan altijd.
LikeGeliked door 1 persoon