Ik heb een minituin, een stadstuin omgeven door oude muren. Daarin een immense eik, een vlier, braam en een paar schaduwplanten. Ook nog een paar bessenstruiken maar daar is nog nooit een bes aan gekomen. Sinds kort een regenton, maar dat wisten jullie al. En al een paar jaar een compostbak en daar ben ik heel blij mee.

Vandaag voelde ik me weer behoorlijk wat beter, en na het schrijven van een Belangrijk Politiek Betoog en nog wat kortere dingen, wou ik wel eens wat bewegen. Iets lekker vies doen, met slakken en pissebedden en zo. Dus ik heb de compostbak op een nieuwe plek gezet. Dat doe ik een keer per jaar, en vandaag was het zover.

img_20160619_205921.jpgOp de tweede foto zie je het hoopje compost van het afgelopen jaar. Daar heb ik net de groene plastic compostbak vanaf getrokken. Zie je dat de omtrek hetzelfde is, en dat het net boven de onderste rand uitkomt? Het is maar een onbenullig hoopje. En toch ligt daar een heel jaar keuken- en tuinafval. Alles gooi ik erop: koffie, thee, eieren, groentebladeren voor zover we die niet opeten, beschimmelde sla, braamtakken, en nog veel meer takken als mijn tuin weer eens in een oerwoud is veranderd. Het is onvoorstelbaar dat dit ervan over is. In de bult krioelt het van de pissebedden, wormen, maden en andere ellende die al mijn rotzooi opeten en tot geweldige tuingrond uitpoepen. Dat zie je niet op de foto, want die beweegt niet, maar het is een wriemelende hoop. Ik sta een tijdje verrukt te kijken.

En nee het stinkt helemaal niet. Niet dat ik vandaag iets ruik, want ik ben beroerd ziek geweest en mijn smaak en neus en oren werken nog niet zoals voorheen, maar het stinkt echt niet. Het ruikt naar aarde, naar bos na een regenbui. Pure gezondheid.

Ik weet het, het is wel een plastic compostbak. Er zat oorspronkelijk een bodem in, maar dat lijkt me zo onzinnig: compost wordt gemaakt door beestjes en die leven in de grond dus er moet juist contact zijn tussen je troep en de grond anders wordt het nooit wat. Er zat ook een deksel en een deurtje bij, die gebruik ik ook al niet. Maar goed, om op dat plastic terug te komen: ja liever had ik twee grote composthopen, of een prachtig houten systeem. Maar doe me er dan ook maar een grote tuin bij. Voor dit formaat stadstuin, ik gok 7 bij 7 meter, is mijn plastic vat helemaal perfect.

Ik begrijp echt niet waarom mensen zo bang zijn voor compost in een kleine tuin. Hoe vaak ik uitleg dat het echt niet stinkt. Bezoek merkt dat uiteraard direct, ook al zit je er vlak bij (nou ja, er zit nog wel een paar meter tussen, ik zet hem niet pal naast het terras), bezoek ruikt niets. Maar toch willen ze er zelf niet aan. Ze denken aan hun eigen vieze prullebak in de keuken. Maar het is echt onzin, COMPOST STINKT NIET.

Overtuigd?