Vanmorgen had ik me uiteraard ongans kunnen kopen aan rieten mandjes, steengoed, glazen flessen en andere dingen die mooi zouden staan in mijn huis en ik niet nodig heb, maar net zoals vorig jaar en het jaar daarvoor en altijd, beneemt de overdaad in het aanbod mij mijn kooplust. Dat heb ik ook in grote winkels. Geef mij maar een schoenenwinkel zoals vroeger in ons dorp: ‘Wil je bruine, rode of witte schoenen? en dan komt de verkoper met drie paar schoenen in mijn maat aanzetten, bruine, rode en witte. Dus ik heb al die bakjes en blikjes en doosjes en mandjes en flesjes laten staan.

Blij kwam ik thuis met zes tomatenplantjes. Die staan nu uit te hijgen van alle drukte in de kas/kast.

Verder heb ik vanmorgen helemaal vrolijk voor het eerst mijn plantjes water gegeven met water uit de regenton! De tomaatjes mochten ook een slokje. Ze vonden het erg lekker.

En toen heb ik mijn nieuwste project afgemaakt: het verbreien van een oud laken. Uit dat ene laken heb ik drie washandjes en twee handdoekjes gebreid.

Heerlijk, zo’n vrije dag.