In dit fascinerende boek beschrijft Pye Middeleeuws Noord-West Europa. Daarin is hij niet uniek, maar zijn benadering is dat wel. En al lezende kwam ik erachter wat er zo bijzonder is aan dit boek: het is geschreven vanuit de mensen zelf.

Neem de Vikingen. Over hen is geschreven door de monniken van die tijd. Die monniken hadden uiteraard hun eigen wereldbeeld, en daarin pasten de niet-christelijke Vikingen perfect als heidense barbaren. Ze plunderden half West Europa leeg, verkrachtten vrouwen, doodden mannen en roofden wat ze mee konden nemen. Afgrijselijke demonen waren het, de duivel zelf.

Pye leest de IJslandse en Noorse sagen en legenden, bekijkt wat er uit opgravingen bekend is, en voegt dat dan samen met wat de monniken geschreven hebben. Zo ontstaat een heel ander beeld: het beeld van wereldreizigers, voor wie de Noordzee het middelpunt van de wereld was, met bekende landen eromheen. Noorwegen, IJsland, Schotland, Hebriden, Ierland, Groenland, New Foundland en alle eilanden daartussenin. Het eerste volk met zeewaardige schepen, met wendbare zeilen waarmee ze konden laveren. Andere volkeren moesten wachten tot de wind uit de goede hoek waaide. Ze waren de eersten die op zee konden vissen, te zien aan de graten van zoutwatervissen die zijn teruggevonden bij opgravingen. Via de rivieren in Rusland trokken ze naar het Midden-Oosten: het hof in Constantinopel had Vikingen in dienst als wachters. Wow, wow, ik stel mijn beeld bij. Ja ze plunderden, moordden en verkrachtten ook, maar dat deden al die reizende volkeren in die tijd.

En zo kun je ook de Friezen beschrijven, en de Noordhollandse veengebieden, de opkomst van de steden, geld, handel, de pest en nog veel meer. In plaats van een randgebied ver weg van de zenuwcentra in Zuid-Europa en het Midden-Oosten, is Noordwest Europa hier het centrum van de wereld. Fantastisch boek voor wie van geschiedenis houdt.