Ik twitter ook. Ik heb 237 volgelingen, ongeveer evenveel als mijn collega-raadsleden in Wageningen, alleen zij die ook landelijk of provinciaal actief zijn of iets met communicatie doen zitten wel boven de 500.
Meestal twitteren de Wageningse politici vooral met elkaar. De meeste reacties krijg ik van collega’s van andere partijen. Een mini-debatje waarbij de anderen meelezen. Een klein vlammetje in een smeulend vuurtje. Dat heeft dus niet zoveel zin en dooft zo weer uit. Het meest wordt er door sommigen van ons getwitterd tijdens een raadsvergadering. Dan krijg je een soort ondergronds debat onder een openbaar debat.
Iets zeggen in 140 tekens is niet gemakkelijk. De subtiliteit gaat wel eens verloren. De een is dan snel op zijn tenen getrapt of denkt slim te zijn en begint direct een onderling gesprek, de meesten lezen daar een beetje omheen. Sommigen zijn voorzichtig, anderen steken hun nek meer uit, sommige tweets zijn onhandig. Dat overkomt mij ook wel eens. Ik denk dat iets duidelijk gesteld is, en pas achterf merk ik dat met de klemtoon ergen anders, de tweet heel anders kan worden gelezen.
Eigenlijk is er geen gevaarlijker medium dan twitter. Heel wat politici (en anderen!) zijn gestruikeld vanwege een onhandige tweet, eentje die bijvoorbeeld grappig bedoeld was maar kwetsend of dom overkomt. Of die inhoudelijk bedoeld is maar persoonlijk wordt opgevat. Pas is er nog ergens in Zeeland een burgemeester opgestapt vanwege een uiterst onhandige tweet.
Het gevolg is dat veel mensen steeds voorzichtiger gaan twitteren. Er zorg voor dragen dat er niets wordt gezegd waarover iemand zou kunnen struikelen. Want twitterkritiek is niet leuk. Ook de kritiek moet in 140 tekens, en begint dus niet met een verzachtende inleiding. Twitterkritiek is hard en doet pijn.
Twitter jij?