Moestuin in potten 2

Mijn minimoestuin op de meest zonnige plekjes van mijn ommuurde schaduwtuin in de binnenstad doet het best goed.

Op een vrij zonnige tuinmuur staat een bak met pluksla die over een week het eerste maaltje zal leveren, als het tenminste lekker zonnig blijft en ik niet vergeet water te geven – want dat is het grootste risico met groenten in bakken in de zon: ze drogen uit terwijl ik een kop koffie drink .

Zoon3 geeft trouw zijn aardbeiplanten die aan het balkon hangen water. Nog een weekje en dan zijn de eerste vruchten wel eetbaar: een beetje groen vind ik ze het lekkerst. Vreemd blijkbaar, want de meeste mensen laten aardbeien doorkleuren tot ze overrijp en zacht zijn of weggepikt door merels.

De bovenste plank is inmiddels uit de kas gehaald,  omdat de grootste tomatenplant lekker doorgroeit. Die had ik als zaailing gekocht op de vrijmarkt op koninginnedag. De andere tomaten, die ik zelf had gezaaid, komen er ook aan. In het midden vooraan staat een pot met blaadjes die nog het meest op radijs lijken, maar zo dom zal ik niet zijn geweest. Rucola misschien?  Rechts een stek van een zwarte bes: afgebroken takje in een potje, en hij doet het ook nog.

Op de onderste plank staan pepers, gezaaid met zaad uit gekochte pepers. Die doen het voor geen meter: ik heb ze in vorig jaar in de herfst gezaaid, en ze zijn nog steeds piepklein. Waren zeker Monsanto-pepers met onbruikbaar zaad zodat boeren elk jaar weer Monsanto-zaad moeten kopen en niet zelfgeoogst zaad kunnen gebruiken.

In het compostvat zijn pompoenplanten opgekomen. Ik had pompoenpitten een tijdje bewaard om ze te roosteren maar ze uiteindelijk toch in het compostvat gekieperd. Er groeien nu een tiental  kiemplantjes en ik gooi het keukenafval er zorgvuldig naast. Maar of het wat wordt zo diep in de schaduw?