Ik ken twee soorten mensen: vrijwilligers en mensen die daar geen tijd voor hebben. Een relatief kleine groep doet verreweg het meeste vrijwillige werk in de samenleving. En de overigen rekenen erop dat die dat doen.
Gisteravond had ik een boeiende avond over ‘energiebesparing in de huursector’ en daar kwam ik aan de praat met een jonge vrouw. En ja hoor: vrijwilligster op 100 gebieden. Zit in de wijkcommissie, actief op de school van haar kinderen, collecteert voor meerdere goede doelen, actief in meerdere verenigingen, en zo nog wat. Had ook nog een baan van 20 uur per week en een gezin.
Dat herken ik zo. Mijn moeder zat in de kerkeraad en deed 1001 andere dingen onbetaald, en als er dan door een Goed Doel gebeld werd of ze wilde collecteren, kon dat er ook nog wel bij. Soms vroeg ze zoiets aan onze buurvrouw, maar die had daar nooit tijd voor. Terwijl die in niets actief was, geen kinderen had, geen baan had. Wat deed buurvrouw de hele dag? Ze naaide haar eigen kleren, was huisvrouw en had een keurig net huis. Dat had mijn moeder niet, klopt ja, en daarover zal buurvrouw wel geroddeld hebben.
Maar Bussemaker stelt dat vrouwen aan de volledige baan moeten. Waar moeten vrouwen als mijn moeder, deze jonge vrouw van gisteravond en ikzelf de tijd vandaan halen? Maar nog veel relevanter, wat gebeurt er in de samenleving als wij geen tijd meer hebben om vrijwilligerswerk te doen? Wie gaat er dan voorlezen op school, brengt kinderen op woensdagmiddag naar het zwembad, collecteert voor de Nierstichting, houdt de kerk bijeen, staat achter de bar bij de sportvereniging, is politiek actief, zit in de wijkraad, brengt op zondag in het bejaardencentrum mensen naar de kerk, houdt nuttige stichtingen en verenigingen overeind? De meeste stichtingen en verenigingen kunnen maar moeilijk aan nieuwe bestuursleden komen; soms vraag ik iemand en dan blijkt dat hij/zij al in 2 of 3 besturen zit: van de ouderenbond, een koor, de kerk, de roeivereniging, de wijkraad, de ouderraad.
Ik was verrast toen ik hoorde dat er in het Ziekenhuis De Gelderse Vallei in Ede 400 vrijwilligers actief zijn. Die doen van alles waar de betaalden helemaal geen tijd meer voor hebben omdat alles goedkoper moet. Door vrijwilligers bijvoorbeeld, zet maar huismoeders, gepensioneerden en werklozen in, onbetaald.
Het werk dat vrijwilligers doen is het cement van de samenleving, absoluut noodzakelijk maar niet zo zichtbaar als de mooie stenen. Daar zou Den Haag wel eens wat meer waardering voor mogen hebben. Bussemaker foei!
sprokkelen 
veel van het werk wat door vrijwilligers wordt gedaan in de zorg was vroeger gewoon betaald werk !!!
mensen met een bijstandsuitkering worden nu verplicht om dit soort vrijwilligerswerk te gaan doen.
Hoe krom zit dit in elkaar ….
Te triest voor woorden
LikeLike
helemaal mee eens.
LikeLike
schoonmaken maken op scholen en bedrijven is een van de eerste dingen waarop bezuinigd word, dat weet ik omdat ik schoonmaak en wij krijgen steeds minder tijd voor ons werk als het gevolg van bezuinigingen en als daar niet meer aan gesleuteld kan worden dan word er vaak besloten om de schoonmaak maar helemaal niet meer uit te besteden.
LikeLike
Op sommige scholen zijn de wc’s een vieze zooi. Ik vind dat er nooit en te nimmer op schoonmaken mag worden bezuinigd. Scholen en bedrijven onderschatten dat werk: dat moet goed en professioneel gebeuren.
LikeLike
Nog even over het feit dat er voor veel vrijwilligerswerk echt géén geld is. Bijv. Zelf hielp ik jarenlang de school schoon gemaakt omdat het schoonmaakbedrijf veel dingen liet liggen, en er waren veel kinderen met stofallergie dus moest het wél gebeuren. En zo zijn er meer voorbeelden. Ook ben ik het met Jomar eens dat er zoveel vrijwilligers in zorgcentra etc. werken die hetzelfde werk doen als een werknemer mét salaris; en dat zou anders moeten.
LikeLike
Ik vind het fantastisch dat vrijwilligers zich inzetten en een school schoonmaken, maar ik vind dat in een rijk land Nederland daar gewoon voor betaald hoort te worden.
LikeLike
het is nogal kort door de bocht om kritiek te hebben op iemand die geen vrijwilligerswerk doet ,omdat zij volgens jou tijd genoeg had , het is natuurlijk fantastisch dat er mensen zoals je moeder zijn die ondanks hun drukke werkzaamheden zich wel inzetten , verder is het van de gekke dat er bijvoorbeeld in ziekenhuizen vrijwilligers werken die het werk voor niets doen ,terwijl er bestuurders rondlopen met dikke salarissen, het zou toch logischer zijn in mijn ogen dat er bezuinigd word op topsalarissen en dat het daarmee vrijgekomen werk geinvesteerd word in nieuwe banen.
LikeLike
Ik weet dat ik niet in het leven van mijn vroegere buurvrouw kan kijken, en al zeker niet kan oordelen. Ik weet wel dat mijn moeder verschillende keren haar gevraagd heeft of ze niet een keer wou collecteren, krantjes rond te brengen voor de kerk, wou helpen bij een kledinginzameling of zo, en dat dat nooit kon.
LikeLike
Op de school waar mijn jongste zoon strak naar toe gaat hebben ze een soort van ‘vrijwilligers” werk. De leerlingen moeten een aantal uren per jaar belangeloos ergens ‘werken’. Het mag niet betaald zijn, het moet goedgekeurd worden door school. Wat mag er allemaal, collecteren – helpen met spelletjes bij Koningsdag, helpen met spelletjes bij het volksfeest, thee schenken in het bejaardenhuis, bloemen op vazen zetten in ziekenhuizen, meegaan met gehandicapten naar de markt, artikelen voor goed doel verkopen op de weekmarkt (iniatief school) helpen op scholen/sportverenigingen enz. enz.
Wat niet mag, bij oma de tuin doen, voor oma boodschappen doen etc.
Kinderen maken zo kennis met het ‘echte’ vrijwilligerswerk.
LikeLike
Wat een goed initiatief.
LikeLike
Wat een goed initiatief!
LikeLike
Je moeders buurvrouw: je weet niet waarom zij niet actief was, kan van alles geweest zijn. Je kunt niet alles aan de buitenkant zien. Misschien had ze last van een angststoornis waardoor ze zulke dingen niet kon, Misschien was ze op een andere manier beperkt. Je weet het gewoon niet.
De vrijwilligers die je noemt, doen het officiële, zichtbare, erkende vrijwilligerswerk. Maar er wordt ook nog een heleboel werk gedaan waar niemand het over heeft. Dit geldt bijvoorbeeld voor veel mantelzorg.
Ik heb bijvoorbeeld een vriendin die een buurvrouw heeft die regelmatig moet worden opgenomen in een psychiatrische instelling. In de aanloop daar naartoe, ontstaat in haar huis een vreselijke puinhoop. Vies ook. Die vrouw ziet het dan niet meer zoals wij het zien. Op een bepaald moment gebeurt er iets waarbij een van de buren besluit, de hulpdiensten te laten komen. Nadat de bewoonster is afgevoerd, maakt mijn vriendin het huis schoon. Ze bezoekt haar buurvrouw in het psychiatrisch ziekenhuis. En helpt haar, als ze weer naar huis mag, om een beetje structuur in haar leven te brengen. Dat ze het huis in grote wanorde heeft achtergelaten, herinnert die vrouw zich niet. Het werk van mijn vriendin is zo goed als onzichtbaar. Het wordt nergens geregistreerd. Toch moet het gedaan worden.
LikeLike
dat is geweldig werk dat zij doet. Ik weet ook wel dat ik niet in het leven van mijn buurvrouw kan kijken, maar dat doet niets af aan het feit dat de tweedeling er wel degelijk is, volgens mij: er zijn mensen op wie je altijd een beroep kunt doen voor klusjes, en er zijn mensen bij wie dat nooit kan.
LikeLike
Ik bedacht nog een reden waarom die buurvrouw misschien niet kon. Bij alle klusjes die je noemde, zou ze contact krijgen met andere mensen. Misschien mocht dat niet van haar man – ja, zulke mannen had/heb je. Jaloers, bang om haar kwijt te raken als ze met anderen omgaat. Onwaarschijnlijk veel vrouwen werden en worden mishandeld, een op vier ongeveer. In alle milieus, plaatsen en bevolkingsgroepen zijn de getallen ongeveer hetzelfde. Maar toevallig ken je er niet één. Daar is misschien nog een tweedeling te vinden: mensen die wel en mensen die niet mishandeld worden. Als dit de reden was, bij je moeders buurvrouw, dan wilde ze het misschien wel heel graag, maar durfde ze het niet, om hoe haar man zou kunnen reageren.
#
Wat de vriendin betreft: die doet, voor zover ik weet, geen ‘echt’ vrijwilligerswerk. Wat mij betreft hoeft ze zich daar niet schuldig over te voelen, ze doet genoeg.
#
Ik bedacht nog iets over die vriendin: zij ruimt de rommel van anderen op, zonder vergoeding. Julia Morgenstern ruimt ook de rommel van anderen op; zij heeft er een winstgevend bedrijf van gemaakt.
LikeLike
Ja wie weet welk drama er verscholen lag in het leven van mijn moeders buurvrouw. Ik was kind, ik lette daar niet op. Nu ik terugkijk op die tijd, dan kan ik alleen maar denken dat ze een vreselijk saai leven moet hebben gehad. Geen kinderen, geen dieren, geen baan, geen verenigingsleven. Altijd thuis, huishouden doen. Dat ze geen kinderen had, was misschien ook wel een ondraaglijk verdriet. Een keer per jaar gingen ze op de scooter een week naar haar zus in Dordrecht (vanuit Enschede). Aan mijn moeder als buurvrouw kan ze ook geen plezier hebben gehad.
En die kennis van jou: die doet geweldig onzichtbaar werk, dat moet heel emotioneel zijn.
Maar ik blijf het niet juist vinden dat de samenleving voor een groot deel draait op vrijwilligers die allerlei taken overnemen omdat daarop bezuinigd wordt. Zoals Margriet net stelt: zij maakte zelfs de school van haar kinderen schoon. Zoiets zou je toch niet vrijwillig moeten doen, daar zou je toch op zijn minst een minimumloon mee moeten kunnen verdienen?
LikeLike
Op dat laatste nog een reactie: dat merk ik steeds vaker, dat het een enkeling lukt om met iets vreselijk veel geld te verdienen, en dan wel met iets dat eigenlijk niets bijzonders is. Dat is ook een tweedeling.
LikeLike
Ik ben er ook tegen dat vrijwilligers werk doen dat eigenlijk betaald hoort te worden, zoals scholen schoonmaken. Het is niet alleen onjuist, maar vaak ook inefficiënt. Met een schoonmaakbedrijf heb je één aanspreekpunt. Als er iets niet goed gaat, ga je daarheen en dan regel je wat er geregeld moet worden. Bijvoorbeeld: toegang tot het gebouw, welke schoonmaakmiddelen en waar/hoe ze te bewaren. Als je dit door ouders laat doen, wordt het ineens een heel stuk lastiger om het werk te organiseren. Daarbij kunnen ook risico’s ontstaan die je niet zou hebben bij een vaste schoonmaker.
Er bestaan ook mensen die verplicht worden om vrijwilligerswerk te doen – zo vrijwillig is het dus niet altijd. Ik ken psychiatrische patiënten die deze verplichting hebben. Dat hoort bij hun therapie. Zij zijn niet de makkelijkste mensen om te managen, zeg maar.
LikeLike
mijn vriend had een buurman die volgens de andere buren misbruik maakte van gemeenschapsgeld en als hij echt niet kon werken ,kon hij toch op zijn minst vrijwilligerswerk doen i.p.v. lekker in zijn tuintje te rommelen wat hij al jaren deed, daarvoor bood hij in een gesprek met mijn vriend zijn excuses voor aan mijn vriend woonde er net pas en ze kwamen toevallig aan de praat , want hij wist dat er zo over hem gepraat werd door de andere buren ,maar hij verzekerde mijn vriend dat hij echt wat mankeerde,waarop mijn vriend zei ,dat hij zich echt niet hoefde te verontschuldigen ,omdat hij niemand verantwoording schuldig was.of hij nu wel of niet ziek was, de buurman overleed 3 weken later aan kanker. wat was mijn vriend blij dat hij niet over de buurman geoordeeld had en dat ook tegen hem gezegd had.
LikeLike
Ik vind het well bijzonder dat ik door zoveel mensen erop word aangesproken dat ik niet mag oordelen over een ander. Ik oordeel niet over de vroegere buurvrouw van mijn moeder (ze is al jaren geleden overleden). Ik heb enkele kennissen die voor onze plaats bepaalde collectes organiseren, en zij kunnen echt ontzettend lastig elk jaar voldoende collectanten vinden. Het zijn altijd dezelfden op wie je een beroep kunt doen, en dat zijn dan helemaal niet degenen met veel vrije tijd. Veel zijn mensen met een baan, een gezin, en een druk leven daarnaast. Een half uurtje collecteren kan daar ook nog wel bij. Ik weet dat ik niet moet oordelen over al die anderen, want tussen hen zitten velen met een hele goede reden om ‘nee’ te zeggen. Maar het is ook waar dat velen zich niet zo betrokken voelen bij de samenleving om hen heen en liever hun eigen leventje leven, collecteren geen leuk werk vinden etc etc.
LikeLike